Life sucks these days!

Εν αναδρομος ο Ερμης ατζιαπης σου?

Εν οι χειρισμοι που εκαμα τζαι καμνω στη ζωή μου?

Εν ο τροπος που τα θωρω τα πράματα?

Εν ορμονικό?

Εν ξέρω τι φταίει αλλά τις τελευταίες μέρες νιώθω λλίον κάπως!

Η ζωή μου εν όπως την σταματημένη!

Άμα κάτι πάει να κινηθεί εξελίσσεται σε πρόβλημα, ή σε wanna be πρόβλημα τζαι κάθουμε όπως το μαλάκα τζαι θωρώ! Πώς να το χειριστώ άμα κάποια πράματα εννεν που το σιέρι μου?

Τζαι κάποια άλλα που ένουν τζαι θέλω οπωσδήποτε να αρκέψω να φωνάζω τζαι να επιβάλω την τάξη στην ήρεμη τζαι στάσιμη ζωή μου, αλλά πάλε κάθουμε να το ξανασκεφτώ.

Εμαζευτήκαν πάλε ούλλες οι σκέψεις τζαι τα συναισθήματα του τελευταιου τζαιρού ή χρόνου εν ξέρω εν είμαι σίουρη! 

Νιώθω να θέλω να βάλω τις φωνές, να φωνάξω, να κάμω κάτι να νιώσω τζείνη την στιγμη που έρκεται η λύτρωση!

Λύτρωση που ιντα πράμα ακριβώς εν ξέρω αλλά μαλλον που ούλλα τα πράματα, θέματα τζαι τομεις ης ζωής μου!

Αν τζαι εν είμαι άνθρωπος που κλαίει ή που θέλει να κλαίει, αλλά τζαι άμα πρέπει να κλάψω παλευκω με νύσια τζαι δόντια να μεν ξεσπάσω τωρά νομίζω πως έν έχω άλλες αντοχές τζαι θα πνιώ σε μαυρο δάκρυ!

Για κανένα συγκεκριμενο λόγο, απλά για ούλλα! 

Βαρκούμαι τζαι νιωθω κάπως να αρκεψω να μουρμουρώ τζαι να κλαίουμε σε φίλους!

Γιαυτο εμπήκα σημερα δαμέ! Να πω τον πόνο μου τζαι το παράπονο μου, το οποιο είναι οτι εν ξερω γιατι  τζαι πως νιώθω έτσι!

Φανταζουμε εν καποιες φορές που ούλλοι πρέπει να ξεσπούμε καπως, κάπου, κάποτε!

Ειδικα για μας που τα κρατούμε ουλλα μέσα μας τζαι εν δύσκολο μας να κλαψουμε, ως ακατορθωτο τζαι να μουρμουρήσουμε!

Ένα τραούδι να παν τα μαραζια κάτω!