Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

To risk or not to risk... Day 12

Day 12
Τυχαινει τζεινη η ευκαιρια που εγυρευκα.
Τζεινο το μικροπραμα που προσωπικα θεωρω big chance.
Πανικοβαλλουμαι...
Πρεπει να εβρω την ψυχραιμια μου επειγοντως..
Breath in, breath out. Ξανα το ιδιο. Παμε ακομα μια φορα.
Οκ καλυτερα τωρα...
Πρεπει να καμω τουτο μικρο βημα.
Οι συγκυριες εν βοηθουν.
Αποκλειεται να μου συμβαινει τουτο.  'Οι!
Νευριαζω. Πρεπει να σκεφτω ομως. Εννεν ωρα για νευρα, εν βοηθουν.
Πρεπει να το παλεψω λλιο. Εν θα αφησω καμμια συγκυρια να μου τα χαλασει ουλλα, να με απογοητευσει τζαι να παω ενα βημα πισω.
Μπαμ, μπουμ παλευκω το.
Οι συγκυριες αποχωρουν. Εσασα τα ουλλα με το ετσι θελω. Εκαμα συγκυριες δικες μου.
Ετσι με βολευκει, ετσι θελω.

Ξαναπανικοβάλλουμε επειδη  ξερω οτι ειμαι μπροστα στο big chance παλε.
Breath in, breath out.Breath in, breath out...ειμαι καλυτερα παλε.
Ατε παμε για το βημα.
Αγωνια πολλη. Ωραια αγωνια. Αγχος. Ωραιο αγχος.
Φοβος. Ωραιος φοβος. Ουλλα εν ωραια τελικα. Μαλλον εξαρτατε που ιντα μερκα τα θωρεις.
Ετοιμη; Σιγα μεν νιωσω τελειως ετοιμη. Ατε ξεκινουμε τζαι οτι γινει.

Το αγχος βουρα με που πισω. Αγχος go away, εννεν ωρα!
Παιρνω μιαν ανασα βαθκια. Νομιζω εν η τελευταια μου.
Ποδι πανω για το βημα. Τελια. Ποδι κατω. Πατουμε γερα. Πιο γερα εν εσιει.
Ανακουφιση, αλλα τιποτε εν ετελιωσε. Τωρα ξεκινουν ουλλα. ¨Η τελιωνουν.
Κρατω γερα. Ατε να προχωρησουμε.

Ενα μιτση βημα εκαμα. Ηβρα μπροστα μου μια πορτα ορθανοικτη.
Αποκλειεται. Εννεν για μενα. Εν θα μπω. Γυροφερνω την ομως. Θα ηθελα πολλα να μπω.
Αφταινουν φωτα τζαι λαμπουθκια. Ποξω που την πορτα γραφει τονομα μου, τζαι που κατω με γραμματα που αναβοσβηνουν, "ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ!!"
Καποιος πρεπει να μου καμει πλακα.
Εννοειται πως ειμαι ηδη μεσα.
Κατι εγραφε που κατω που το "ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ!!"
Εσιασιαρα να μπω εν το θκιαβασα.
Τι να γραφει αραγες σου ?
"...στην κολαση..." ?
"...στον παραδεισο..." ?

Θα δειξει. Για την ωρα, Ω ειν' ωραια στον παραδεισο!
Επηρα θαρρος. Επομενη φορα θα καμω ενα λλιο πιο μεγαλο βημα. Παιρνει με αραγε οξα εν να εν σφουγγαρισμενα τζαι θα πεσω κατω?
Υπομονη να δουμε...