Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Scorpions - Are you the One

Να ταμπελώνει κανείς ή όχι!

Πολλές φορές ήρθα στην θέση να ταμπελώσω άνθρωπο και άλλες φορές κατηγόρησα το ταμπέλωμα! Το ερώτημα μου είναι να ταμπελώνει κανείς ή όχι!

Μετά απο σκέψη αποφάσισα ότι το ταμπέλωμα σαν λέξη είναι λίγο βαριά! Είναι σαν να σε κρίνει κάποιος, είτε απο την εξωτερική σου εμφάνιση, είτε απο τον τρόπο που μιλάς, είτε απο κάτι άσχετο, ότι έχει αποφασίσει τι χαρακτήρας είσαι ή πως θα αντιδράσεις σε συγκεκριμένη περίπτωση ή αν είσαι γκευ, αν είσαι ευαίσθητος κλπ! Υποσυνείδητα σου έχει καταχωρήσει φάκελο και θα εκπλαγεί με μια διαφορετική αντίδραση σου για κάτι συγκεκριμένο!

Πιστεύω πως αυτό όλοι το κάνουμε, κιαν ρωτήσω τι τύπος ειναι το κολλητάρι σας θα βγάλετε τον φάκελο και το ιστορικό του απο το υποσυνείδητο σας για να εκφέρετε άποψη.
Ναι, τελικά όλοι ταμπελώνουμε μαυτήν την έννοια! ΤΟ πρόβλημα βρίσκεται λίγο παραπέρα!
Να μην δέχεσαι ότι κάποιος μπορεί να αλλάξει συμπεριφορές και συνήθειες, και να αρνείσαι να δεχτείς τα καινουρια δεδομένα! Αλλά και το να έχεις πάντα την ανάγκη να φακελώσεις κάποιον, γνωστό ή άγνωστο!

Μπορεί κάποιος να πει πως το να ψυχολογήσεις κάποιον και να βρεις τι τον χαρακτηρίζει δε σημαίνει ότι τον ταμπελώνεις! Όχι βεβαια! Αλλά μην θεωρήσεις και δεδομένο ότι έχεις μάθει ή έχεις συμπεράνει για τον απέναντι σου! Όλοι αλλάζουμε! Άλλοι προς το καλύτερο και άλλοι προς το χειρότερο!

Αυτό για τους ανθρώπους που είναι κάθετα εναντίον αλλά και υπερ-υπέρ του ταμπελώματος! Όλα αλλάζουν, όλοι αλλάζουμε, και απο την άλλη καλύτερα, για να υπάρχει εξέλιξη, ποικιλία και αλλαγή!

Σαν να μην έφυγες ποτέ!

Τι ενώνει και τι χωρίζει τη ζωη με το θανατο; Μια χιλιοειπωμένη κλωστή. Μια κλωστή που στην ουσία κανείς δε θέλει να κατανοήσει, όσο ρεαλιστικά κιαν θέλει να αντιμετωπίζει τη ζωη.

“Όταν αυριο ξυπνήσω”... συνηθίζουμε να λέμε λες και όλοι θα πεθάνουμε στα βαθειά μας γεράματα και βάλε. Αστείο και τραγικό. Όσο και να ξεροκαταπίνεις, δε σταματα να ξεφευγει το μυαλό και να κάνει όνειρα.Δεν μπορείς να το σταματήσεις! Αυτο θα πει αισιοδοξία; Αδυναμία κατανόησης του σήμερα ζω, αύριο ποιος ξέρει; Υπάρχει όμως ένα μέρος στο οποίο άνθρωποι έχουν δει τους ανθρώπους τους να "περνούν απέναντι" και κάποιοι αλλοι να κρατιούντε απο την κλωστή γιατι γραφτό τους είναι να συνεχίσουν να ονειρεύονται.

Αυτά σκεφτόμουν μπαίνοντας στο ψυχρό νοσοκομείο, διασχίζοντας τους τεράστιους άσπρους διαδρόμους που δεν είχαν τέλος. Το ανσανσερ σήμερα έμοιαζε αργό και στενάχωρο. Οι άνθρωποι γύρω δεν υπήρχαν. Χτες του πήρα το αγαπημένο του σνακ. Δεν το έφαγε. Το έκρυψε να μην τον δει κανείς. Μάλλον θα έχω φτάσει πρώτη εκτός απο τη μητέρα μου που ήδη ήταν εκει.Αυτή μου τηλεφωνησε. Ήθελα να τον δω να είναι καλά κι αυτό ευχόμουν μεχρι που έφτασα στον τελευταιο διαδρομό! Υπήρχε κόσμος έξω απο το δωμάτιο! Αυτό δεν είναι καλό, γιατί σίγουρα θα με περίμενε! Είμαι η αδυναμία του, το ξέρω μου το έδειξε αμέτρητες φορές, αν και ποτέ δεν μου το ξεστόμισε! Δεν ήθελα να του φορτώσω και αυτή την αγωνία. Ήταν όλοι εκεί.Ήμουν η τελευταία. Πήγα κοντά. Φοβόμουν σε ποια κατασταση θα τον δω! Κάποιος με έσπρωξε πιο κοντά του.Με είδε. Τον είδα. Με κοίταζε έντονα λες και με έψαχνε, λες και με περίμενε! Η μάσκα οξυγόνου στο πρόσωπου του έμοιαζε τόσο μεγάλη.

Κανένας δε μιλούσε. Η θεία μου έσπασε την σιωπή. “Παπά μου!” του είπε και τον φίλησε! Η γιαγιά του κρατούσε το χέρι. Του έδινε κουράγιο. Όλοι απο τα λόγια της κρατιόμασταν. Κουράγιο πέρναμε και οι υπόλοιποι! Την ακούγα μόνο. Θα φανώ δυνατή, σκέφτηκα, θα τον στηρίξω, αλλά λέξη δεν βγήκε απο το στόμα μου. Τι να πώ; Μόνο τον κοίταζα. Εμείς με τα βλέματα συνεννοούμασταν. Ποτέ δεν του είπα σ’ αγαπώ παππού, ποτέ δεν μου είπε σ’αγαπώ! Κάναμε τα χατίρια ο ένας του άλλου κάθε μέρα! Απλα το δείχναμε με τον τρόπο μας και το καταλαβαίναμε. Ποτε δεν αναρωτηθήκαμε γι ΄αυτό , ποτέ δεν είχαμε αμφιβολίες!
Ανταλλάζαμε φιλιά κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα και γενεθλια! Βλεπόμασταν κάθε μέρα τον τελευταίο χρόνο! Συζητούσαμε για τα πολιτικά, τα παλιά μας, τα καινουρια μας, τα όνειρα μας, τις φοβίες μας και όσα μας έρχονταν στο μυαλό. Μαζί γελούσαμε , μαζί νευριάζαμε, μαζί συζητούσαμε.
Πόσο δίκαιο είχε, όταν προσπαθούσε να μου πει πως δεν είναι έτσι τα πράγματα και εγώ ήμουν ανένδοτη. Την επόμενη μερα του το έλεγα. «Ξέρεις? Τελικά είχες δίκιο!» Χαμογελούσε, κουνούσε το κεφάλι και συμπεριφερόταν λες και είχα εγώ δικιο! Ξανανοιγαμε την συζήτηση για να καταλήξουμε σε μια αποφαση! Τελικά τον έπειθα για τα δικά μου και αυτός για τα δικά του! Ακολουθούσα τις συμβουλές του και αυτός συμμεριζόταν το πάθος μου και τα όνειρα μου!

Με εκπαίδευσε να επιχειρηματολογώ, να διεκδικώ,να σκέφτομαι λογικά, να στέκομαι στα πόδια μου και να μην περιμένω απο κανένα!
Μόνη μου όλα τα κάνω, απο πείσμα, απο ξεροκεφαλιά, απο σεβασμό στην γνώση του, δεν ξερω για ποιον ακριβώς λόγο!

Δεν τα καταφερε! «Έφυγε» μετά απο 3 μέρες! Τότε φύγαμε κι εμείς, απο το νοσοκομείο!

Έφυγες για το μεγάλο ταξίδι κιεγώ πίσω στο ταξίδι της ζωής!
Με προίκισες τόσο καλα με τις γνώσεις σου, για το δικό μου ταξίδι, που μακάρι να γνώριζα να σου πω κι εγώ 2 λόγια για το δικό σου!
Πάντα έλεγες ότι σου έμοιαζα σε διάφορα πράγματα και η γιαγιά γελούσε. Πριν λίγο καιρό μου το είπε η ίδια, με κοίταξε και ήταν λες και κοίταξε εσένα!
Δεν ξέρω αν σου μοιάζω, ξέρω πως σε έχω αφομοιώσει!

Μου έλειπες περισσότερο στις δύσκολες μου στιγμές! Μου λείψαν οι συζητήσεις μας, να νιώσω σιγουριά πως τα χειρίζομαι όλα σωστά! Έμαθα να σκέφτομαι τι θα ήθελες και πως θα ήθελες να χειριστώ κάτι και αυτό με βοηθά πολύ! Τώρα νιώθω πιο σίγουρη για τον εαυτό μου και πιο δυνατή!
Για όλα αυτά θέλω να σου πω σ’ ευχαριστώ!
Ότι σ’ αγαπώ δεν το λέω... το ξέρεις!

Ανάθεμα την ανεργία μου!

Αλήθεια, ποιός θέλει να πηγαινει στα διάφορα κυβερνητικα γραφεια για τις κατα καιρούς υποχρεωτικές δουλειες που ολοι έχουμε? Ποιός θέλει να μπαίνει τελευταίος στις ατελείωτες ουρές για να εξυπηρετηθεί απο κάποιον/α που…γκρρρρ...κινειται πιο αργά και απο χελώνα? Ποιός θελει να κάθεται ή να στέκεται (αναλόγως του γραφείου και της υπηρεσίας) σ’ενα δωματιο που προσπαθείς να καταλαβεις απο που προέρχεται αυτό το ανεξήγητο μπουκέτο μυρωδιών?
Μαζοχιστικές τάσεις δεν εχω ευτυχώς, ή τουλαχιστον έτσι θέλω να νομίζω! Αυτό που με ξετρελαίνει όμως είναι τα τρελλά, κουφά και αδικαιολόγητα που τυγχαίνουν κάθε φορά που παω, είτε σε μένα, είτε στους δίπλα. Φεύγοντας πάντα σκεύτομαι αν εγω τα προκαλώ! Μήπως φταιει το ντυσιμο μου, η ηλικια μου, το φύλο μου, η αυτοπεποιθηση μου, το γαμωτο μου, η μαλακια μου? Μηπως είμαι παραφρων? Μήπως δεν ήμουν αρκετα ευγενική? Μήπως δεν έχω χρησιμοποιησει όλες τις μαγικές λεξούλες που μου έμαθε η μανα μου? «Παρακαλώ, ευχαριστω, σεις και σας κλπ»!
Μπα! Όλοι εχουμε ακουσει απίστευτες ιστορίες που, είτε μείναμε με το στομα ανοικτό, είτε ξεραθήκαμε στα γέλια, ειτε εκνευριστηκαμε αφανταστα! Έτσι δεν ειναι?
Ξεκίνησα λοιπόν να πάω στο ανεργιακο, για την καθιερωμένη εγγραφη μόλις χασεις η εγκαταλείψεις την δουλειά σου. ( Έτσι κανουν όλοι οι άνεργοι και άεργοι της Κύπρου και της Ευρώπης, μην πω και όλου του κόσμου, αλλά άστο καλύτερα) ! Μη θέλοντας να πήξω στις συνηθισμενες ουρές και λόγω τις ιωσης που φορτώθηκα εδώ και 3 μέρες, ξεκινώ με παρέα μια φίλη μου, γύρω στις 11, όπως μου είπαν κατι φιλοι, η καλύτερη ώρα γιατί αραιώνει ο κόσμος!! Ίωση είναι αυτη, ώρες δεν κοιτά και ετσι καθυστερω για ευνόητους λόγους!
Φτάνουμε επιτέλους στο ανεργιακό και μπαινουμε στο γραφειο, στο οποίο ηταν μόνο μια κοπελα την οποια εξυπηρετούσαν, (οτι απέμεινε απο την κοσμοσυρροή) κι εγώ 12:05 είμαι μπροστα στην κυβερνητική υπάλληλο και τις εξηγώ πως θέλω να προχωρήσω με την εγγραφή μου! Με κοιτα, την κοιτω, με κοιτα,την κοιτώ. Kοιταζει την διπλανή της, η οποία συνομιλούσε με την παραδιπλανή για κάτι δικά τους προσωπικα, τις κοιτώ κι αυτές μήπως καταλάβω τι συνεβαινε, με ξανακοιταζει «η δικια μου», κοιταζει το ρολοι της, μου χαμογελα, τις χαμογελώ και μου λεει : «Ναι, αλλά έπρεπε να ρθεις πριν τις 12! Τώρα ειναι 12:05»! Μένω κοκαλο, σκεύτομαι αν πρεπει να γελασω και περιμένω καποια απο τις κοπέλες να γελάσει πρωτη και να τελιώσουμε το αστειο εδώ! Όταν καταλαβα πως δεν ήταν αστείο, αλλα το εννοουσε ζήτησα συγνωμη και μου λεει «να ρωτησω την κοπελα δίπλα αν μπορω να σου κανω την εγγραφη»! Ευτυχώς λεω με λυπήθηκε και συνάμα σκεφτόμουν ένα σκετσάκι του Χαρρυ Κλυν που πήρε ένα καροτσακι φορτωμένο χαρτια μετά που του ζήτηθηκαν από τον δημόσιο υπάλληλο και ταλαιπωρημένος παει στο ελληνικό δημόσιο.Εχετε απολυτηριο στρατού? Μαλιστα λεει αυτος καμαρωτά. Γυμνασιου, λυκειου, νηπιαγωγειου? Όλα τα έχω κυριε οριστε του λεει! Μμμ.. λυπαμαι κυριε η ώρα ειναι 2 κλεισαμε!!!

Πίσω στα δικά μας τώρα! Περιμέναμε να τελιώσουν την κουβέντα να μην ενοχλήσουμε τις κοπέλες και στην δευτερη προσπαθεια που ακουσε το ονομα της μας εδωσε το οκ να προχωρήσουμε με την εγγραφη! Το πόσο χαρηκα δεν φανταζεστε που θα τελειωνα επιτελους μ’αυτα! Αφού συμπληρωσε καποια στοιχεια και διόρθωσε την καινουρια μου διευθυνση (μετα που την εγραψα σ’ενα χαρτακι γιατι δεν την καταλαβαινε προφορικά ή ορθογραφικά, δεν ξέρω) ηρθε και η hot ερώτηση! «Γιατι σας απέλυσαν»? «Δεν μ’απελυσαν, εγκατελειψα» ειπα ετσι ξερα και ενιωσα την λεξη «εγκατελειψα» να με κτυπα στα μουτρα, γιατι εγκαταλειψα σημαινει πολλα και εγώ ειμαι πολύ ενταξει, αλλα ποιος νιάζεται!
«Ο λόγος»? με ρωτα για να γραψει μια δικαιολογια στα πρακτικα και να τελιωνουμε επιτελους και να παει ο καθενας στην δουλεια του! Οι λόγοι σκεφτομαι ειναι πολλοι και μου ηρθαν στο μυαλο ολα τα ξενυκτια και οι υπερωριες που δεν πληρωθηκα ποτε, ολες οι υπερπροσπαθειες και οσες φορες ειχα ξεχασει να γευματισω ή και να δειπνησω γιατι με παρεσερνε η δουλεια και ο χρονος, όσους καθυστερημενους στα ραντεβου πελατες περίμενα να εξυπηρετησω και μετα να σχολασω,σε ολους αυτους που εχω κανει χαρες ακομα και στην ιδια την εταιρεια, ολους τους τσακωμους και τις μαχες για να παρω λίγα απο τα λεφτα των υπερωριων που μου ανηκαν αλλα δεν πηρα, για τα τόσα πόστα και ευθύνες που ανάλαβα θέλοντας και μη και ολα αυτα που δε θα μαθει η «ανεργιακή» υπάλληλος ποτε!
«Ο λόγος»? την ρωτω για να κερδισω χρονο, αλλα δεν ηξερα τι να τις πω! Αμέσως μου ηρθε στο μυαλο το πιο ωραίο!!!! Το ονειρο μου! Η δική μου δουλεια! Η δική μου εταιρεια που θα προσφερει άψογες υπηρεσιες στους πιστους μου πελατες με σεβασμο, αγαπη, και προπαντων κατανοηση και φυσικα με το αζημειωτο! Αυτο που καιρο τώρα προσπαθω να κανω πραγματικοτητα αλλα δεν κοντευω ουτε και ενα εκατοστο!
«Θα κάνω δουλεια δική μου!!» τις λεω καμαρωτα με υφος που υποδηλωνει οτι ολα τα εχω υπο ελεγχο!
«Δικη σου?????» πετιεται η διπλα και ολα παγωνουν! Καταλαβα πως την ειπα την μαλακια μου και τωρα παει και το ανεργιακό επιδομα! Θυμηθηκα την μανα μου που μου ελεγε μην λες αληθειες παντα! Καιγεσαι ...!!!! Ακριβως ετσι!!!Ενιωσα να τυλιγομαι στις φλογες μαζι με την ανεργιακη επιταγη και σε λιγο να μενουν σταχτες!
Τωρα πως σωζεις την κατασταση? Μα ποια κατασταση σκευτομαι? Ανεργη δεν ειμαι? Λεφτα δεν εχω να παρω? Γιαυτα τα λεφτα δεν δουλευα τοσα χρονια? Δεν πληρωνω τους φορους μου? Δεν ειμαι πολιτης της κυπριακης δημοκρατιας? Μηπως δεν επρεπε να ερθω εδω? Μηπως προσπαθω καταβαθος, με χυδαιο τροπο και ξετσιπωτο να κλεψω την κυβερνηση?
«Μα αυτο δε γινεται» λεει μια αλλη «ανεργιακή» υπάλληλος, και μου επιβεβαιωνει τις σκεψεις πως το εβαλα το χερακι μου στο κυβερνητικο ταμειο!Φτου γαμωτο! Να ‘χα τα λεφτα να κανα την εταιρεια μου να μην εχω αναγκη κανενα ουτε αυτη την κωλοεπιταγη λεω και βριζω απο μεσα μου την φτωχεια και την ειλικρινεια μου!
«Αυτο σημαινει πως δεν εχεις αναγκη απο δουλεια και λεφτα» λεει η αλλη «και ετσι θα απορριφθει αυτοματα η αιτηση σου! Εμεις εδω εξυπηρετουμε αυτους που ψαχνουν δουλεια...» λεει με υφος αυστηρο και τα παιρνω γιατι πλεον ενιωσα να προσβαλλομαι, αλλα διατηρησα την ψυχραιμια μου για ευνοητους λογους! «Αν ειναι αυτο το θεμα τοτε ναι, ψαχνω δουλεια» λεω! «Μα το ειπες πλεον και το ακουσαμε» πεταγεται μια αλλη με υφος ντετεκτιβίστικο και γελακι ειρωνικο λες κι εξιχνιασε το μεγαλυτερο οικονομικο εγκλημα!
«Μα αν ειχα λεφτα για την εταιρεια δεν θα ρχομουνα εδω της λεω δεν θα υπηρχε λογος!» Θα ετρεχα σε αλλα κυβερνητικα και οσο σκεφτομαι το τι τρεξιμο θα εκανα στην αλλη περιπτωση τρεμω! «Και μεχρι ν’ανοιξω την εταιρεια μου εγω τι θα τρωω και στο κατω κατω εσενα τι σε νοιαζει και απο την τσεπη σου θα τα παρω?» τις ρωταω και φερνουν την μαδαμ απο το πισω γραφειο να «καθαρισει» η οποια εχει ακουσει ολη τη συζητηση εξ αρχης, αλλα ασχολειτω με τα δικά της!
Με υφος ρουφιάνας μαθητριουλας που καταγγέλνει την μεγάααααλη αδικια στην διευθυντρια της, με «καρφώνει»! Ετσι ενιωσα και πειράχτηκα, αφου ηρθα για μια απλη εγγραφη στο ανεργιακο και σε λίγο φαίνεται πως θα τους χρωστω ή θα καταλήξω στην «στενή» ως ένοχη για ένα εγκλημα που δεν έγινε, αλλά είχε μάρτυρες!
«Θέλεις να βρείς δουλειά»? με ρωτα η μαδαμ και σηκώστηκε.Της απαντώ «Φυσικα και θέλω»! «Μα θέλει ν’ ανοιξει εταιρεία δική της» λέει η «μαθητριούλα» λες και εκανε τ΄αδύνατα δυνατα να μην πάρω τα λεφτά που δικαιωματικά μου ανήκαν! «Αν μπορουσα θα το ‘κανα» λεω με πειραγμενο ύφος και ήθελα να τις σπάσω τα μούτρα ή να της βηξω για να της δώσω λιγη απο την ίωση μου! «Αν θα ανοίξετε δική σας δουλειά δεν μπορείτε να εγγραφείτε, γιατί όταν βρεθεί δουλειά για σας δεν μπορείτε να την αρνηθείτε» λέει η μάδαμ!
«Έφυγε επειδη δεν πληρωνόταν κανονικα» είπε η φιλη μου, που απ’ ότι καταλαβα τα πήρε περισσότερο απο μένα και με σκουντάει να πω την αλήθεια που έφυγα! «Τότε δεν θ’ανοίξετε δική σας δουλεια ακομα αλλα θελετε να εργαστειτε αλλού»!, λέει η μάδαμ και κάθεται λύνοντας την παρεξήγηση!
Μα εγώ δεν έκρυψα την αλήθεια , απλά ψάχνω κατι καλύτερο που θα με βοηθήσει στο εγγυής μέλλον να κανω κατι δικό μου σκέφτομαι κι επιμένω στα δικά μου.
Συνεχίζεται η εγγραφή κανονικά, αφού όλοι πήραν το πόστο τους και με ρωτά η κοπέλα που μ’εξυπηρετούσε αν είμαι τάδε ειδικότητας.(Έτσι έγραφε το χθεσινο χαρτί που πήρα απο τις «πάνω ανεργιακές») «Όχι δεν ειμαι! Ασχολόυμαι με το τάδε» ειπα και σκέφτομαι τσάμπα εξηγούσα της άλλης χθες για το τι ακριβώς έκανα στην παλιά μου δουλειά!
«Να γράψω τάδε ειδικότητα»? (σε αρσενικό γενος) Ρωτά με απάθεια και όλο απορία η αλλη! Την κοιτάζω επίμονα και απορημένα! «Γράψε» της λέω κοφτά και μου ρχεται να ξύσω τ’ αριστερό αρχίδι που μόλις μου κρέμασε απο την αμαθεια να την πω τώρα, το «περίεργο» επαγγέλμα που πήγα και διάλεξα ή μήπως απο την περσινή Γιουροβίζιον!
Σκέφτομαι πως πρέπει να μάθω να κρατώ το στόμα μου κλειστό, να βάζω στην θέση τους τις διάφορες δήθεν κυριούλες που τσαντίζονται όταν εσυ εχεις να πάρεις κι αυτες δεν μπορούν και ότι η ίωση δεν περνα αν δεν περιοριστείς στο σπίτι σου!
Άντε να τελιώνουμε σήμερα σκεύτομαι κι αν κάνω δική μου δουλειά...να μου κοπούν τ’ αρχίδια!
Ανάθεμα την ανεργια μου λεω και μπαινω στ’ αυτοκίνητο της φίλης που με εφερε στο ανεργιακό για να επιστρέψω πισω στην τουαλέτα μου, όχι λόγω ίωσης αυτή τη φορά, αλλα λόγω κυβερνητικής κουλτούρας!!!

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Ο "αγώνας" ή ο αγώνας?

Θα πάρω τα πράγματα απο την αρχή.
Ομοφυλοι γάμοι στην Κύπρο! , διαβαζω κάπου και...σοκάρομαι! Ευχάριστα βέβαια για ευνόητους λόγους! Έγινε θαύμα σκέυτομαι!!! Η περιέργεια μου μεγαλώνει καθώς δε ξέρω ακομα αν πρόκειται για πρωταπιλιάτικο ψέμα, αν έχουν νομιμοποιηθεί και το μαθαίνω τελευταία, ή αν σκάλισε κανένας δικηγόρος τους νόμους και βρήκε κανά παραθυράκι! (Αισιόδοξη πάντα!)

Διαβάζω 2-3 φορές τον τίτλο να συνειδητοποιήσω ότι δεν με γελούν τα όμορφα σχιστά ματάκια μου! Η χαρά που κάνω μόνο και μόνο που διαβάζω τον τίτλο και όντως διαβάζω σωστά, είναι λες και ήρθε το ίντερνετ ή το νερό για πρώτη φορά στο απόμερο χωριό μου, κιας μένω στο κέντρο! Επιτέλους υπάρχει Θεός σκεύτομαι! Καθώς ξεκοκαλίζω το άρθρο, ψιλοαπογοητεύομαι περίπου στο 10%!
Για να γίνει αυτό, λεει η επιτροπος διοικησεως (με δικά μου λόγια), πρέπει να βρεθεί άτομο ομοφυλόφιλο να κάνει αίτηση γάμου, να απορριφθεί και κατόπιν να συζητηθεί και να ψηφιστεί κατα πόσον είναι υπερ ή κατα η Κύπρος! (κάπως έτσι τα είπε τελοςπάντων το νόημα ήταν αυτό)! Απογοήτευση στο 1000%, γιατί αντιλήφθηκα πόοοοσο πίσω ειναι η Κύπρος ακόμα μ'αυτήν την διαδικασία! Άλλοι ανακάλυψαν την τασιηνόπιττα και εμείς μόλις την μυρίσαμε, αλλά δεν την έχουμε δει ακόμα!

Χέσε μέσα λέω!!! Σιγά μην βρεθεί ομοφυλόφιλος/η Κύπριος/α να ζητήσει να παντρευτεί! Προς μεγάλη μου εκπληξη τις αμέσως επόμενες μέρες, διαβάζω πως απορρίφθηκε αίτηση ομοφυλόφιλου άντρα που ζήτησε να παντρευτεί με ομόφυλο του! Χαμογέλασα και είδα φως στο σκοτάδι! Κατάλαβα πως αν και μένω σε μεσαιωνική χώρα (απο άποψη μυαλών, και -σε κάποιους τομείς-ηλίθιας κουλτούρας μας), μερικοί άνθρωποι θέλουν και αγωνίζονται να την πάρουν λίιιιγο πιο μπροστά! Αν προχωρήσουμε λέω μ'αυτούς τους ρυθμους, σε κανά μήνα θα έχει ψηφιστεί κι ο νόμος και όλα καλά!
Ποια καλά όμως??? Τα καλά κόπεις κτώνται!!! Μου "ρίχνει" ένα χαστούκι ο βουλευτής Α. Θεμιστοκλεόυς του ΔΗ.ΣΥ και με προσγειώνει στην πραγματικότητα! Mου υπενθυμίζει ότι ο αγώνας θα είναι δύσκολος, γιατί σε κάθε στροφή υπάρχει και ένας ομοφοβικος! Σέβομαι τους γκευ, λέει (Πάντα με δικά μου λόγια), αλλά όχι να έχουν και δικαιωματα!
Αν δεν μας εσέβετουν δηλαδή τι ήταν να κάμει? Να μας ετσίλλα μες στην στράτα όποτε μας εθώρε?

Εξοργίζονται οι γκέυ και οι φιλογκέυ απο το facebook! Χαμός! Δεν προλαβαίνω να διαβάζω! Εκατοντάδες τα σχόλια, τα συνθήματα, οι ανοικτές επιστολές προς τον Θεμιστοκλέους, όλα εναντίον του! Άλλοι ζητούν την παραίτηση του, άλλοι απαιτούν να μάθουν ποια η θέση του κόμματος του, στην όλη ιστορία!

Λίγες μέρες αργότερα βγαίνει ο θεολόγος και παρολίγον βουλευτής Ανδρέας Πιτσιλλίδης, απο το ίδιο κόμμα του Θεμιστοκλέους, να στηρίξει με την θέση του, τους γκέυ!
Έξυπνη η κίνηση του κόμματος, σκεφτομαι! Μήπως χάσουν κανένα ψήφο!
Ο Πιτσιλλίδης τελικά, δεν εκπροσωπεί την θέση του κόμματος του -γιατι το κόμμα απλά δεν εξέφρασε άποψη ακόμα- αλλά την προσωπική του θέση!
Έξυπνο και απο τον Πιτσιλλίδη, να μαζέψει ψήφους, σκέφτομαι πάλι!

Η κίνηση Πιτσιλλίδη δε μένει ασχολίαστη απο τα γκρουπς! Μόνο που αυτή τη φορά οι γκευ φανς, τάσσονται άλλοι υπέρ και άλλοι κατά του Πιτσιλλίδη! Άλλοι με ειρωνίες, άλλοι με υπονοούμενα και άλλοι συνηγορώντας! Καθένας θα έχει τους λόγους του σκέφτομαι! Καθένας έχει τα πιστεύω του και τις απόψεις του!

Διαβάζω σχόλια απο ετερόφυλους, να αποκτήσουν οι γκευ "ταυτότητα", να αποκτήσουν όραμα, γιατί όραμα δεν είναι μόνο η οικογένεια και ο γάμος! Πόσο συμφωνω! Αυτό μας λείπει το όραμα και η "ταυτότητα"! Αλλά εγώ αλλιώς αντιλαμβάνομαι το όραμα, εσύ αλλιώς και οι πολλοί αλλιώς! Καθένας θα παλέψει για τους δικούς του λόγους και όλοι θα βοηθήσουν για το πιο μεγάλο! ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΓΚΕΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ! Όχι όσα μπορούμε αλλά όσα μας αξίζουν, όσα δικαιώματα έχουν όλοι οι ετερόφυλοι! Είμαστε διαφορετικοί, αλλά είμαστε ίσοι!

Διαβάζω κάπου ότι πρόκειται να γίνει LGBT στην Κύπρο! Όπως έχει η Ελλάδα εδώ και κάτι χρόνια, όπως έχει και η Ευρώπη γενικότερα εδώ και δεκαετίες! Θετικό, σκέφτομαι!

Αρχίζει ο αγων!!!

Τα ΜΜΕ, αρχίζουν να ασχολούνται , αφού προέκυψε θέμα που πουλά! Ανεβαίνουν οι πωλήσεις, οι ακροματικότητες , οι τηλεθεάσεις! Κάποιοι επωφελούνται!
Χαλάλι τους! Εμέναν εν με κόφτει! Ας είναι και έτσι!

Θέλουμε βήμα! Θέλουμε να ακουστούμε! Αλλοι ανώνυμα, άλλοι επώνυμα! Άλλοι με θάρρος και θράσος και άλλοι δειλά και ντροπαλά! Όλοι όμως με την εσωτερική μας δύναμη υπερ του αγώνα να κερδίσουμε δικαιώματα που άλλοι τα έχουν στο τσεπάκι απο την μέρα που γεννήθηκαν! Να κερδίσουμε το δικαίωμα του να αξίζω, το δικάιωμα του να διαφέρω, το δικαίωμα να επωμιστώ με τον άνθρωπο που αγαπώ και έχω επιλέξει για σύντροφο μου, τα χρέη, τους φόρους, τις ευθύνες, τις χαρές , τις λύπες! Το δικαίωμα να δημιουργήσω οικογένεια με τον άνθρωπο αυτό και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, σε ένα υγιές περιβάλλον, ανθρώπινο, αξιοπρεπές! Να μην ντρέπονται για τους γονείς τους , αλλά να είναι περήφανα για τον ίδιο τους τον εαυτό και την οικογένεια τους!

Εσύ για ποίο λόγο πολεμάς? Εσύ γιατί πολεμάς ανώνυμα? Εσύ τι έχεις να κερδίσεις? Εσυ ποιός είσαι? Δε θα δώσω σε κανέναν εξηγήσεις, απλά θα πολεμήσω! Δε θα πείσω κανέναν με επιχειρήματα να ενταχθεί διπλα μου! ΔΙΕΚΔΗΚΩ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ, αυτό μόνο!!!
Κιαν πολεμήσω ανώνυμα αυτό δεν μειώνει τον αγώνα μου! Αντιθέτως είμαι δίπλα σου πριν καν με χρειαστείς, με τον δικό μου τρόπο!

Όσοι έχουν συμφέρον θα μπουν στο "αγώνα" και σιγά-σιγά θα εξαφανιστούν μόλις αποκτήσουν τη φήμη, τις ψήφους και τα όμορφα σχόλια! Όσοι θα ενταχθούν στον αγώνα (χωρίς εισαγωγικά), θα ιδρώσουν, θα νευριάσουν, θα κλάψουν και ποιος ξέρει τι άλλο, με την αβεβαιότητα πάντα, να μην πάρουν όσα δικαιώματα αξίζουν, ίσως κανένα!

Εμπνεύσεις

Εκαμα τούτο το μπλογκ να πετάσσω τις σκέψεις μου, να ξαλαφρώνει ο νους τζαι η ψυσιή μου, τζαι να τζοιμούμαι την νύχτα όπως το πουλλούι!
Έσιει που τζίνη την ημέρα που ξενυχτώ!

Πόσο δύσκολη εγίνηκεν η ζωή μας, να μεν έχουμε χρόνο να αφιερώσουμε σ'ένα χόμπυ ή σε κάτι που γουστάρουμε! Πρέπει να κόψουμε ώρα που τον ύπνο? Εν μπορώ να πω του μάστρου: "Ώπα, ήβρα θέμα για το μπλογκ, πάω σπίτι τζαι έρκουμαι σε καμμιά ώρα"??

Κάμνω ότι έχω να κάμω για την μέρα μου, (ευθύνες, deadlines κλπ) , αλλά η ώρα της ξεκούρασης συμπεριλαμβάνει και το μπλόγκ μου! Τις παραπάνω φορές δεν έχω τίποτε υπόψην μου να γράψω! Κάμνω brainstorming στη δουλειά και σε κάτι άσχετες ώρες έρκουνται μου κατι θέματα που πάντα ήθελα να σχολιάσω! Ώσπου να σχολάσω τζαι να πάω σπίτι ξεχάνω τα! Κάθουμαι μια ώρα μπροστα στο κομπιούτερ τζαι προσπαθώ να θυμηθώ! Μάταιααα! Κάποτε λαλώ ίσως να εν επειδή πνίουμε τζαι θέλω να τα γράψω ούλλα να φκερώσω μιαν τζαι καλή. Κάποτε ξεκινώ να γράψω για κάτι τζαι στο τέλος καταλήγω εντελώς σε άλλο θέμα, όπως σήμερα! Εσκέφτηκα 3 θέματα! Εθκιάλεξα το 3ο, και στο τέλος γράφω για κάτι 4ο!

Γυρίζω που μπλογκ σε μπλογκ να δω τι επικρατεί και να συγκόψω τι απασχολεί τον κόσμο και αν εγώ είμαι στην κοσμάρα μου και απέχω 1000 μίλια που την κανονική ζωή! Τελικά καθένας με το πρόβλημα του! Άλλος το μακρύ του , άλλος το κοντό του τζαι καλά κάμνουν!

Έρκουνται μου 2-3 θέματα που τζίνα που είχα σκεφτεί, κάποτε τζαι κανένα τζαινούρκον αλλά η ώρα γίνεται 4! Εννα μεν θέλω τζαι καμμιά ωρούα να σκεφτώ, να γράψω, να αναθεωρήσω, να σβήσω, να τυλίξω κανένα τσιάρο εγίνειν 5!

Εννα στρωσω που εννα πάει! Εννα έβρω την ρέουλα του χρόνου, της συγκέντρωσης και της έμπνευσης!

Τελικά ο κόσμος του μπλογκ έσιει χάζι! Ενας κόσμος δημιουργικός, με ιδέες, υστερίες , κόμπλεξ, βλακείες, συλλογισμούς, παραλογισμούς, αλήθκειες, ψέματα, παράπονα, φοβίες, ακριβώς όπως και ο πραγματικός κόσμος! Μόνο που δαμέ μπορείς να μπεις και λίγο στο υποσυνείδητο του άλλου, ή να σε παρασύρει στον δικό του κόσμο!

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Γαμοι ομοφυλόφιλων!

Πολλά έχω ακούσει για το θέμα ομοφυλόφιλοι γάμοι, είτε απο ομοφυλόφιλους, είτε απο ετερόφυλους!
Τις πιο μεγάλες γελοιότητες και τα πιο συναρπαστικά τα άκουσα απο ομοφοβικούς! (ομοφοβικούς βουλευτές, ομοφοβικούς καθηγητές, κλπ)!

Τελικά η ημιμάθεια είναι χειρότερη απο την αμάθεια!
Για το καλό όλων μας, γιατί δε κάνουμε σεμινάρια, να εκλειψει το φαινόμενο "ότι αθυμηθώ λαλώ, κι ας μην έχω ιδέα"!
πχ "Εισαγωγή στην ομοφυλοφιλία", "Η διαφορά της παιδεραστίας και της ομοφυλοφιλίας",
"Ομοφοβία ίσον αμάθεια", "Εξωγήινοι VS Ομοφυλόφιλων" και άλλα πολλά....

Όταν αποφασίσω να προχωρήσω σε γάμο με το ταίρι μου και βέβαια θα το κάνω είτε υπάρχει νόμος στην Κύπρο είτε όχι. ΑΝ υπάρχει πάλε καλα! ΑΝ όμως δεν υπάρχει....υπάρχουν κι άλλες χώρες πιο ρομαντικές, αλλά άαατε!!....

Να μεν κάμεις ένα γαμο σε παραθαλάσσιο δημαρχείο?
Να μεν πάεις με τον φωτογράφο πάνω στους ρότσους να φωτογραφηθεις με το μωρό αγκαλιά?
Να βρέχεται τάχα το φουστανούι της με το κύμα, τζιεσυ να την κρατάς που το σιερούι? Να μεν έρτει ούλλο το σόι στο πάρτυ-τραπέζια να μας ευχηθεί? (Ότι μαζέψουμε απο λεφτά είναι καλοδεχούμενο-είχαμε τα και χτες?)
Να μεν γελάσει η φάτσα της μάνας μας ότι επιτέλους επαντρέφτηκαμε και να περιμένει εγγονια? (Υπάρχουν τρόποι για τα εγγόνια -μην αγχωθεί κανένας για τούτο-)
Να μεν χουμιστούν στους γειτόνους πόσα εμαζέψαμε και ότι το φαί ήταν το καλύτερο μετά την ορχήστρα?
Να μεν χορέψει ο αρφός μου ένα ζειμπέκικο για την αρφή του και την γυναίκα της?
Να μεν μας πουν να ζήσετε κοπέλες, και καλούς απογόνους?
Να μεν φιληθούμε μπροστά σε ούλους τους καλεσμένους όταν θα χορεύκουμε το χορό του ζευγαριού - "Σ'αγαπώ γιατί εισαι ωραία"...και να αρκέψουν να χειροκροτούν?
Να μεν συγκινήσουμε εμείς τους δικούς μας?
Εμεις εν ειμαστε αθρώποι?
Εμεις εν έχουμε ψυσιή?
Εμείς εν αγαπούμε?
Να πούν ότι έχει χρόνια να παν σε έτσι γάμο τζαι ότι πιο όμορφη νύφη εν είδαν...???

Άμα θέλει η νύφη και η νύφη όμως όλα γίνονται!
Είτε το μάθουν πέντε, ειτε το μάθουν χίλιοι πέντε!!

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Η μοναδική γκέυ γυναίκα!

Η μία και μοναδική γκέυ γυναίκα στη χώρα μου μια εποχή, ήμουν εγω! Όλα αυτά βέβαια μέχρι την ηλικία των είκοσι κάτι!

Η μοναδική γκευ γυναίκα που γνώριζα εκτός εμού, στο τέλος αποφάσισε να ακολουθήσει τον "ίσιο" δρόμο και "μεταλλάχτηκε" σε staight. Πολλή μοναξιά, πολλή απομόνωση, αλλά και χάσιμο μερικών απο τα καλύτερα χρόνια της νεανικής μου ζωής!

Αυτό βέβαια πίστευα, αφού δεν είχα γνωρίσει καμμιά άλλη ομοφυλόφιλη για πολύ καιρό ούτε καν απο μακρυά! Όσο για τις αρρενωπές που κάποτε πετύχαινα στο δρόμο, το σκεφτόμουν, το ξανασκεφτόμουν, αλλά ποτέ δεν έβαλα το χέρι μου στη φωτιά για καμμιά!

Αυτό βέβαια το τηρώ μέχρι σήμερα! Ποτέ δε ξέρεις, λέω, και στην τελική δεν υπάρχει λόγος να ταμπελώσεις κανένα, γιατί απλά έτσι νομίζεις εσυ!

Δεν με έπειθαν το αρρενωπό περπάτημα, τα αγορίστικα μαλλιά, το ουδέτερο ντύσιμο και μόλις που έβλεπα να πλησιάζει κανένα παιδάκι και να την φωνάζει μαμμά, έφτανα στο συμπέρασμα¨: "Μπα!Αποκλείεται"!

Στο τέλος θέλοντας και μη ξεστραβώθηκα! Κατάλαβα το παιχνίδι του "κρύβομαι-κρυβομαι να μη με βρεις" (ή έτσι θέλω να νομίζω τουλάχιστον)!
Έκανα κολλητές παρέες, γνωρισα εκατοντάδες κοπέλες που ψάχνουν άλλες κοπέλες,έκανα φιλίες, τσακώθηκα, έκλαψα, έκανα σχέσεις, παθιάστηκα, έφαγα τα μούτρα μου, έφαγα χυλόπιτα, έφαγα και κανονικό φαγητό μαζί τους και γενικότερα κάνω αυτα που κάνω και με τους ετεροφυλόφιλους κολλητούς μου!

Με λίγα λόγια όλα νορμάλ!

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Εισαγωγή

Πολλές φορές σκέφτηκα να δημιουργήσω το δικό μου ιστολόγιο, για εξωτερίκευση των σκέψεων μου. Σήμερα το 'πα και το 'κανα.

"Μα τι να γράφω?" αυτοερωτήθηκα. "Ότι θέλω!!", απάντησα στον εαυτό μου!
-Για ποιο λόγο?
-Γιατί έτσι γουστάρω!!
-Ποιος θα διαβάσει?
-Το κάνω για κάποιον ή για μένα?
-Για μένα!
-Τότε θα γράφω ότι θέλω, χωρίς να πρέπει να δικαιολογούμαι!

Θα παλέψω, ενάντια στον χρόνο, τη δουλειά και τις υποχρεώσεις, να φτιάξω μια σχέση μίσους-αγάπης-πάθους με το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.
Θα καταγράψω τα εσώψυχα μου, χωρίς να αναρωτιέμαι αν μ'εχει βαρεθεί ο άλλος, αν έχει νυστάξει κιαν πρέπει να σκάσω γιατί κατάντησα ενοχλητική.
Εδώ θα γελάσω, θα συγκινηθώ, θα διερωτηθώ, θα συσκετώ και γενικότερα ας ελπίσω για μια νέα αποτελεσματική μέθοδο αυτοψυχοθεραπείας!