Όχι δεν εννοώ τσόντα. Εννοώ μια ταινια ή σειρά, με ρομάντζο μεταξύ γυναικών.
Μετά εξεκίνησα να σκέφτουμαι και να αναλύω γιατί να θέλω να δω ταινία με λεσβίες ως πρωταγωνίστριες;
Λαλείς να εν επειδή εσιει τζαιρό να κάμω σχέση τζαι ήθελα να ξαναθυμηθώ πως ενει όταν συμβαινει; Μετα συνειδητοποιώ ότι η αναγκη μου εσιει τζιάλλα παρακλαδια. Πχ. να βρεθω αναμεσα σε γκει άτομα. Να πάω σε γκέι κλαμπ. Να μιλήσω με γκέι άτομα. Να πάμε σ'ένα πράιντ πιλέ μου ρε αδερφέ!
Μεν σας τα πολυλοώ ταινία εν είδα. Είπα να πω τον πόνο μου στο μπλογκ.
Εξανανιωσα τουτη την επιθυμία όταν είχα πάλι κάμει τζαιρό να βρεθώ ανάμεσα σε γκέι άτομα, λόγω δουλειάς, καθημερινότητας, βαρεμάρας να φκω κλπ
Εν εκατάλαβα ποθεν προκύπτει τουτη η επιθυμία, αλλά ψιλιάζουμε 2-3 λόγους.
Αραγε να εν επειδή στην καθημερινότητα μου, επειδή εν είμαι τζαι σε ούλλους out τζαι κάποτε κάμνω κανένα θέατρο ότι ειμαι στρειτ, να εβαρέθηκα τους θεατρινισμούς; Να έχω δηλαδή την αναγκη να μεν χρειαστει να το παίξω στρειτ τζαι καλα σε καποιον/α;
Μεν φανταστείτε ότι είμαι τζαι με το οσκαρ παραμασχαλα, πολλές φορές εσυρα τζαι μπηχτες τζαι ανάθεμα τζιαν καταλάβουν τζιαν μεν καταλάβουν. Η πολλή καταπίεση καμνει κακό!
Άραγε να εν επειδη εσιει τζαιρό να φλερταρω τζαι θέλω να βρεθώ σ'ενα περιβάλλον που υπαρχουν περισσοτερες πιθανότητες να παιχτει ένα φλερτ;
Ή μήπως εν επειδη εβαρέθηκα να λαλώ που μέσα μου πολλά κάφρικα γκει πράματα που σκέφτουμαι, σε τζείνες τις ράντομ στιγμες που έσιεις κάτι "γκει" να πιντώσεις σε μια κουβέντα με στρειτ, καμια γκει παλαβή ιστορία που σου έτυχε είτε εν τιποτε πιο άκυρο.
Το σίουρο εν ότι νιώθω να παραμερίζω ή να αγνοώ λίον τον πραγματικό μου εαυτό , ο οποίος τυγχάνει να ειναι γκει, με τη έννοια ότι εν λαλώ OΣΑ θέλω, σκεφτουμαι τζαι νιώθω σε συγκεκριμένους ανθρώπους τζαι χώρους, αφου εν ξέρουν για την σεξουαλικότητα μου. Ίσως στον πολύ τζαιρό να μου φκαίνει σε αίσθημα καταπίεσης τζαι να θέλω να εκτονωθώ τζαι να θυμηθώ ότι its ok to be gay, μόνο τζαι μόνο αν βρεθώ σε ένα χωρο που εσιει τζιαλλα άτομα σαν εμενα.
Συμπερασμα; Όχι δεν ειμαι γκέι μόνο στο κρεβάτι μου. Η σεξουαλικότητα μου εν όπως την μούττην μου. Κάθε μέρα κουβαλώ την μαζί μου. Εν ένα χαρακτηριστικό μου, που αν το αγνοώ εν σαν να τζαι αγνοώ ένα κομμάτι της προσωπικότητας μου ή του εαυτού μου. Τζαι μεταξύ μας, κανένας εν θέλει να αγνοεί κανένα κομμάτι του εαυτού του.
Αχ, πόσες παρόμοιες συζητήσεις είχα τις τελευταίες μέρες, δεν μπορείς να διανοηθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήIt is ok to be gay, it's part of you, act it out. Προσωπικά νομίζω εν δείχνω την προτίμησή μου δημόσια ιδιαίτερα (πέραν του να θωρώ σαρβάιβορ με τη μάνα και την αδερφή μου και να τους λέω ότι αγαπώ τον Χρανιώτη), αλλά καταλάβω την καταπίεση να μεν μπορείς να το δείξεις. Εν ξέρω τι να πω, εν ξέρω τους φίλους κλπ για να σου πω την άποψή μου, ελπίζω ότι εν αδικείς τον εαυτό σου, εν είσαι πιο αυστηρή από όσο πρέπει με εσένα ή τους γύρω σου, και ότι ξέρεις τι κάμνεις..
Ποσες? :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοεις οτι μπορει να φταιω καπου?
Πως να αδικω τον εαυτο μου? Γιατι να ειμαι αυστηρη με μενα? Πως? Τι καμνω? Confused!
"Μεν φανταστείτε ότι είμαι τζαι με το οσκαρ παραμασχαλα"...λολ Επεθυμησα τες τουτες τις ατακες! Επίσης, εν οπως τη μουττη σου; που την παιρνεις και στην σαλοτραπεζαρια; : Ρ Πολύ ωραιο ποστ! : ) - ι.
ΑπάντησηΔιαγραφήxaxaxa ekatalava se poio post anaferese :P
Διαγραφή