Καταραμένα στερεότυπα!

Εν ξέρω τι εισαγωγή να κάμω σε τούτο το ποστ.
Εν ξερω αν πρεπει να καμω τζιολας.
Το θέμα εν το φλερτ. Ή ακομα καλύτερα φλερτ με συγκεκριμένα δεδομένα.

Μόλις εγνωρισες ένα άτομο μεσ'την παρεα σου τζαι αρεσκει σου (Ξεροκαταπίνεις). Εν σε ουδετερο τόπο εν εσιεις ιδέα αν εν γκευ, μπαϊ, εν ξερεις καν τις αποψεις του για την ομοφυλοφιλία, αν εν υπερ ή κατα τουτου του θέματος.Το ίδιο τζαι το άλλο άτομο για σένα.
Kρατάς μια πισινή.
Εσένα αρέσκει σου . Το άτομο φαίνεται να σου διά σημασία ..... Περαν των τυπικών ερκεται να κατσει διπλα σου τζαι ξεκινα να ρωτα πράματα τζαι να προσπαθει να σε γνωρίσει.(Σοκ!!) Προσποιησαι την χαλαρή τζαι εννοειται συμμετεχεις στην κουβέντα.Καταφερνεις τα!
Ξέρεις οτι εν υπαρχει περιπτωση να συμβεί κάτι. Εν ξερω αν εν που άποψη άμυνας που το σκέφτεσαι τούτο, αλλά εσυ θελέις να κοψεις τον ενθουσιασμο τζαι το άππωμα που μπορει να σε πιασει επειδη σου μιλα τζεινη που σου αρεσκει.

Προσωπικα σε τεθκιες περιπτωσεις απλα για να ειμαι παντα μεσα τζαι σίουρη εν κάμνω τίποτε.
Κρατω τον ενθουσιασμο μου υπο έλεγχο τζαι τα λογια πριν φκουν που το στομα μου εν δικπλοτσιεκκαρισμενα αμπα τζαι πω τιποτε που μοιαζει με υπονοουμενο ή φλερτ. Θεωρω την κουβεντα τυπικη τζαι εντελως τυχαιο το γεγονος οτι τζεινη που μου αρεσε, ηρτε να μου μιλησει.

Αν ήξερες τι σκατα γίνεται μεσα μου την ώρα που μου μιλάς τζαι τι ύφος κουλ έχω, θα εμπορούσες να μου δώσεις όσκαρ.

Εν ξερω αν μου αρεσκει τουτος ο μηχανισμος που εφηυρα να ανταποκρινουμαι σε τεθκιες περιπτωσεις αλλα τουλαχιστον θεωρω τον ασφαλισμένο στο να μεν ακουσω ατάκες που εν γουσταρω να ακουσω, είτε που το άτομο, έιτε που την κοινή παρέα τζαι επίσης για να αποφύγω το γεγονος οτι εγω θωρω καρδιουλες τζαι η άλλη απλά μιλά μου γιατί βαρκέται το περιβάλλον που ένει.

Η ιστορία κάπως ετσι εξεκινησε. Τότε εκαμα την delete.Εν ξερω γιατι την εθυμηθηκα τωρά τζαι εσιει μέρες που κάμνω διαφορα κλικς τζαι προσπαθω να την αναλύσω.

Ιστορια restored λοιπόν...

Είμαι σε μια μεγάλη παρέα τζαι ήδη ξέρω σχεδόν τους μισούς. Ξεκινουν οι τυπικες συστασεις με τους άλλους μισους τζαι ξαφνικα συστήνουν μου την κοπέλα τζαι αυτόματα κάμνω ντηλιτ ούλλα γυρώ μου τζαι ακουω μόνο τη φωνή της τζαι θωρω μονο τζείνη. Με το που αφήνω το σιέρι της το πρωτο πράμα που σκέφτουμαι εν οτι εν πρέπει να φανει οτι μου αρεσκει.
Ντάξει παραχεζω το λλίο με την περιγραφή, απλά εν για να σας κάμω να καταλάβετε τζεινο το πράμα που επαθα / ενιωσα μολις την είδα.

Συνεχιζω να περιφερουμαι στο πάρτυ τζαι προσπαθω να κάμω την στιγμή ντηλιτ που τον εγκεφαλο μου, απλά για να συνεχισω να αναπνέω κανονικά. Φαίνεται στρειτ. Εν πρεπει να συνεχισω καμμιά σκέψη. Ντηλιτ ούλλα τζαι πες πως εν την είδα ποττέ, λαλώ.

Κάμνω την αχάπαρη, κάθουμαι με τους γνωστους μου. Στην πολλή ώρα, γυριζω τζια ήδη κάθεται δίπλα μου. Ξεκινα μου κουβέντα περι τυπικών, μουσικής, δουλειας, εξοδους, κλπ Εννοείται συμμετεχω, απαντώ, ρωτώ τζαι για τα δικά της. Βρεθουμαστε να εχουμε πολλά κοινα ενδιαφέροντα τζαι λαλει μου το.
Κάμνω το ντηλιτ. Εν θέλω να συμμετεχω σε κάτι που εν θα γινεί τίποτε. Φαινεται στρειτ. Pointless!
Το παρτυ τελιώνει. Είμαι σπίτι μου τζαι κάμνω restore ούλλες τις στιγμες που έκαμα delete.
Σκεφτουμαι τζαι ξανασκεφτουμαι. Νιώθω πολλά ηλίθια που μπαίνω σε έτσι διαδικασία.
Όϊ λαλω. Τέλος. Εν που τις ιστορίες που κολλάς τζαι υποφέρεις μονη σου τζαι η άλλη εν κοσμάρα της. Εν να μου περάσει. Εν θα την ξαναδώ ουτως ή αλλιώς.

Επόμενη μέρα ξεκινώ το πρωί να κανονίσω κάτι δουλειές. Μπαινω μεστο γραφείο να εξυπηρετηθω και τι βλέπω? Ναι, τζείνη που εκαταλαβετε.. Επάγωσα επειδη εν το επερίμενα! Ενθουσιαζεται που με θωρει, φιλιά αγκαλιές, τι καμνεις εν το πιστευκω που σε θωρω και λοιπά. Εν ξέρω ακριβως πως να αντιδράσω τζαι ξαναμπαίνω στο πετσι του ρόλου της κουλ, ετσι για αυτοάμυνα.
Αν ευχουμουν να την ξαναδώ πραγματικα εν νομιζω να εσυνέβαινε τόοοσο σύντομα.Για να ειμαι ειλικρινής εν νομιζω να την εξαναθώρουν καν.

Τελιωνουμε τη δουλεια μας τζαι λαλει μου να παμε για ενα τσιγαρο ετσι 5 λεπτα να κοψουμε καμμια κουβεντα. Τωρά τί να πω; Το πιο προχειρο που ήβρα ήταν οτι βιάζουμαι τζαι πρέπει να φύω.Ώσπου να μπω στο αυτοκίνητο εμετάνιωσα το. Πέντε λεπτά ήταν. Σιγά το πράμα!

Εβρεθηκαμε φεισμπουκ. Εν θυμουμαι ποια εκαμε πρωτη το αιτημα. Εξεκινησε ποσταρισματα . Όι προσωπικα, αλλα σε πιο κοινή θέα.
Στην αρχη απαντουσα κανονικά Μετα πιο αραιά. Εν ήθελα να δώσω πολύ σημασία.Εν ούλλα μεστον νου μας, είπα. Εν παίζει τιποτε ας μεν βάλλω διάφορα στο νου μου . Το τελευταιο πράμα που θέλω να συμβει είναι να κολλησω σε κάτι που εν θα φκει πουποτε. Τζαι αμα κολλήσεις κάποτε δύσκολα ξεκολλάς.Εξαναπαθα το τζαι εν θα μπω ξανα σε ετσι πράμα.
Κοινός φιλός ερωτησε αν παίζει τίποτε μεταξυ μας.
Α? Δηλαδη πιανουν τζαι άλλοι τζεινο το κάτι παιζει αραγε?
Εν εν μεστον νου μου? Τελικα ουτε εγω εν ξερω.
Αραίωσε το πράμα ώσπου η επικοινωνία έσβησε.
Εν υπαρχουμε ουτε καν σαν "friends".
Επερασε τζαιρος. Πολύς τζαιρός.
Εξαναείδα την τυχαία. Είδε με.
Εν εμιλήσαμεν καθόλου.
Επαρατηρούσα την ώρα.
Τούτη τη φορά εφανηκε μου γκέυ.
Λαλεις να μεν ήταν του νου μου τούτα ούλλα?
Είπα επόμενη φορά θα της μιλήσω.
Εν να πεταξω ενα "Γεια τι καμνεις;"
Ετσι να δω αντίδραση. Ποσο ζεστή ή κρυά εν να μου φανεί.
Εξαναείδα την. Είδε με. Εν είπα τίποτε.
Καταραμένα στερεότυπα!

Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις...
κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις