Αν δεν ήμουν γκευ....

Κάποτε σκέφτουμαι (ναι, καποτε καμνω το τζαι τουτο), αν δεν ήμουν γκευ τζαι ήμουν στρειτ ποσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου, οι σκεψεις μου, τα λόγια μου.
Φοουμαι οτι θα ήμουν ομοφοβική.
Φοουμαι πως στο μπλογκ μου (αν είχα) , ίσως να εγελοιοποιούσα τους ΛΟΑΔ επειδή ετσι σε εκπαιδευκει η κοινωνία, η οικογενεια , το περιβαλλον, το σχολείο τζαι εσυ πιανεις το τζαι παεις χωρις να σκεφτεις παραπανω.
Παντα φταιν οι αλλοι λες τζαι εμεις εν ειμαστε υπευθυνοι για τα πραματα που σκεφτουμαστε ή καμνουμε!
Το "ετσι μας εμαθαν" εν μια πολλα καλη δικαιολογία τζαι σεβαστή καποτε.

Θαυμαζω πολλα τους στρειτ που εν υποστηρικτες της Λοαδ κοινοτητας.
Πόση ανοικτομυαλοσύνη χρειαζεται να εσιεις, να μπορεις να σκεφτεις, εστω για λλία δευτερόλεπτα πως αραγε ενει η "άλλη πλευρα" ή εστω μια "άλλη πλευρα " τζαι να δεις με τα ματια (οσο μπορεις τουλαχιστον), καποιων ανθρώπων τζαι να μαθεις ή να κατανοησεις παραπανω πραματα?.
Πόσες γωνιες εσιεις να δεις τη ζωή τζαι ποσες ειδες εσύ?
Ποια εν η διαδικασια να καταφερεις να φκεις που τζεινα ουλλα τα πραματα που σε εκπαιδευκουν που μωρό να σκεφτεσαι?
Ίνταλως ξεπλυνισκεσαι που την πλύση εγκεφάλου?
Τι σε καμνει, χωρις να ζησεις καποιες καταστασεις απορριψης για την σεξουαλικοτητα σου, να μπορεις τζαι να καταφερνεις να σκεφτεις, οτι εννεν ετσι τα πραματα, επειδη αδικεις καποια πλασματα?

Αν δεν εζουσα καποια πραματα, καποιες φοβιες, καποιες ενοχές, καποιες καταστασεις ίσως ποττε να μεν εγυριζε ο νους μου να σκεφτω, να αναλυσω τζαι να θκιαβασω για τζεινα ουλλα που είμαι τζαι ζω.
Εν θα ειχα την ευκαιρια ισως, να εχω ενα ερεθισμα, μια δικαιολογια, να ψάξω τζαι μιαν αλλη πλευρα της ζωης, της σεξουαλικότητας, του εαυτου μου!
Να μαθω να δεχουμαι τζαι αλλες καταστασεις, να ξεκολλα ο νους που τα στανταρτ πραματα που σε μαθαινουν τζαι φορτωνουν σε για ουλλη σου τη ζωή.

Κριτική σκέψη.
Εν κατι που εν φημιζούμαστε οι Κυπραιοι. Απ' οσα θωρω τζαι ακουω εν κατι που εν το μαθαινουμε, εν εκπαιδευκουμαστε, εν εχουμε αποψη. Ετσι εμαθαμε καποια πραματα, ετσι τα ζουμε, εν ξερουμε τιποτε αλλο. Εν μπαινουμε καν στην διαδικασια να σκεφτουμε αλλιως, να διερωτηθούμε, να ακουσουμε τζαι να δοκιμασουμε να δουμε με αλλα μαθκια, που άλλη σκοπιά.

Κριτικη σκέψη, εν κατι που επρεπε να μαθαινουμε πρώτο, στο σχολειο, στο σπιτι, στην ζωη. Επρεπε να εθεωρήτουν βασικη αρχη τζαι αναγκη. Επρεπε οι γονιοι να λαλουσαν θελω να το μεγαλωσω το παιδι μου με αγαπη, τζαι ουλλα τα κλασσικα που λαλουν συν να εσιει κριτική σκεψη.
Γιατι ετσι τζαι όι αλλιώς? Εν σωστο? Εν λαθος? Αραγες σου? Πόσες αποψεις τζαι θεωρίες υπαρχουν για ενα συγκεκριμενο πραμα ή κατασταση? Ποια εν δικη μου αποψη, γνωμη, σταση? Γιατι?

Αρκεψα να εκτιμω τουτο το πραμα που ονομαζεται κριτικη σκεψη τζαι να θελω να εν ενα που τα πρωτα πραματα που θα καταφερω να δωσω στα παιθκια μου. Να ξερουν να ζυγιζουν τα πραματα, να εχουν την δικη τους λογική, να στηριζουν την αποψη τους, να ξερουν να ακουν, να δεχουνται, να σέβουνται! Να εχουν την αποψη τους οπως εχουν ουλλοι οι αλλοι τις δικες τους τζαι να επεξεργαζουνται οσα ακουν τζαι θωρουν.
Να μεν εν αρνια τζαι υποχειρια κανενου!  Να μεν εν ευκολοπιστοι τζαι να μαθουν να σκεφτουνται γιατι με λλιον νου, μπορεις να καταφερεις πολλα τζαι να πετυχεις ακομα παραπανω πραματα τζαι να βελτιωνεσαι σαν ανθρωπος

Να εχουν προσωπικοτητα, αποψη, όσο τζαι να διαφερει που την μάζα. Να μπορουν να εν πρωτοπόροι τζαι να μεν κολώνουν να στηριζουν αποψη, γνώμη τζαι σταση ζωής όσο διαφορετικη να εν που τους σιηλιάες ή εκατομμύρια υπόλοιπους.

Να μπορουν να καμνουν λαθη, να μπορουν να τα διορθώνουν να στεκουν στα ποθκια τους τζαι να ξερω πως αν μια μερα κλείσω τα μαθκια μου εν θα μεινουν κρεμμασμενοι, εν θα ανησυχησω οτι εν θα τα καταφερουν! Εν να μπορω να φύω ήσυχη οτι εκαμα το καθηκον μου τζαι  οτι τωρα που εν να εν μονοι τους θα μπορουν να επιβιωσουν σε τουτο τον στενομυαλο κόσμο, τον ομοφοβικό, τον ίδιο, που ούλλοι μοιαζουν μεταξυ τους αλλα εν θωρουν τζαι ποσο διαφορετικοι ενουν στις λεπτομερειες την ίδια ώρα.

Ισως να εχασα τζαι να χασω πολλές οπτικες γωνιες, του πως μπορει να δει καποιος τον κοσμο, τον ανθρωπο, την ζωή τζαι να αδικώ τζιεγω αλλους ανθρώπους με την σειρά μου.
Η ζωή εσιει να καμει με την διαφορετικοτητα, την διαφορετικοτητα που παιζεται στην λεπτομερεια.