Πρώτη φορά είσαι εδώ, τόσο κοντά. Να ακούσεις αυτά που θα ήθελες πάντα να σου πουν, αυτα που θα ήθελα να πω σε σένα.
Ήρθες απο ενδιαφέρον, απο εγωισμό, απο αφέλεια.
Θα μιλήσω λόγω συναισθηματικής φόρτισης, λόγω έλλειψης εγωισμού.
Δε μ’αρέσει έτσι. Μ’αρέσει αλλιώς, αλλα αυτα που θέλω δεν είναι απλά.Αυτά που θέλω σε φοβίζουν, δεν είναι αυτά που λέει ο καθένας. Είναι αυτά που λεει ο ένας στον μοναδικό. Ποιός είναι ο ένας, ποιός ο μοναδικός?
Τα φυλάω για μια φορά. Δεν θέλω μια φορά, θέλω χιλιάδες φορές. Ίσως όμως η στιγμή αυτή να μη γεννηθεί ποτέ. Ίσως να ξαναγεννηθεί ξανά και ξανά και ξανά και πάλι απο την αρχή.
Φοβάμαι εμένα, φοβάμαι εσένα, φοβάμαι το τέλος, την αρχή και το τίποτα. Όσο φοβάμαι, τόσο πολύ πιστεύω σε μας.
Δεν είναι φαντασία, δεν είναι πραγματικότητα. Η ψεύτικη αίσθηση είναι φυλακή. Δίχτυα που πιάνεται το μυαλό και το παρόν, που σε πετάνε μια στο παρελθόν και μια στο μέλλον. Το παρόν μένει πίσω.
Δεν είμαι εγώ, ίσως είμαι αυτό που δεν έχουμε γνωρισει ακόμα, ούτε εσύ, ούτε εγώ.
Ίσως είναι μαγικό, ίσως δεν είναι τίποτα, ίσως ένα λάθος. Μα και σωστό, ποιός νοιάζεται?
Συμβαίνει, υπάρχει, το πνίγω μα ζει. Γεννιέται χωρίς ζωή και πεθαίνει χωρίς θάνατο.
Οι άλλοι? Τι λένε? Τι νιώθουν? Άραγε το ίδιο? Ποιο άλλοι? Δεν υπάρχει κανένας. Δεν με νοιάζει. Ούτε εγώ υπάρχω εκεί , μα θέλω να υπάρχω εδώ.
Επικοινωνία. Ανταλλαγές. Παίρνεις και παίρνω. Κανένας δε το φαντάζεται. Ούτε εγώ. Ούτε εσύ.
Ποιός εισαι εσύ και ποιός εγώ? Θελω να αλλάξουμε θέσεις. Εσυ να γίνεις εγώ και εγώ να γινω εσύ.
Να αγαπάς εσύ εμένα και εγώ να προσέχω εσένα, επειδή εσύ αγαπάς εσένα και εγώ προσέχω εμένα.
Αν μπερδεύτηκες με νιώθεις, αν κατάλαβες σε νιώθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου