Τυφλός, κουφός, χαζός και χίλια άλλα. Όποιο επιθετο και να βάλεις δίπλα στη λέξη έρωτας μέσα είσαι. Άλλοι τον βλέπουν χρωματιστό, άλλοι μονόχρωμο, άλλοι μαύρο, άσπρο, γκρίζο .
Η αδυναμία μας να αντισταθούμε, αλλά και η δυναμη να περιμένουμε, να κάνουμε όσα, υπό κανονικές συνθήκες , δε θα τολμούσαμε καν να σκεφτούμε και να πράξουμε.
Σου προκαλεί φόβο, αναγούλες, αισιοδοξία, ιδρώτα, ταχυπαλμίες, χαρά , αβεβαιότητα, ευτυχία, σε χαλαρώνει, σε αγχώνει, σε θυμώνει.
Κάνει το μυαλό να σκέφτεται 1000 σκέψεις το λεπτό ή καθόλου.
Σε κάνει να τα βλέπεις όλα διαφορετικά, απο μια γωνιά που ποτέ δεν ανακάλυψες. Σου φαίνονται όλα τόσο όμορφα. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, καλύτεροι. Η ζωή αξίζει. Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα. Ζεις και ευχαριστιέσαι τα πάντα. Όσα κάποτε μισούσες τώρα τα αγαπάς, αν μη τι άλλο σου φαίνονται έστω πιο συμπαθητικά.
Ο έρωτας όμως σε κάνει και να μισείς αυτά που αγαπούσες. Ο χρονος μοιάζει σταματημένος, κολλημένος. Οι άνθρωποι....οι άνθρωποι..... ποιός νοιάζεται για τους ανθρώπους? Ποιός νοιάζεται για τη ζωή. Ποια ζωή? Αυτη που δεν έχει ενδιαφέρον? Αυτη που κάθε μέρα είναι το ίδιο?
Όλοι τον ψάχνουν , όλοι τον διώχνουν. Όλοι τον αναπολούν, όλοι τον φτύνουν.
Τη ζωή μας την ελέγχουμε, κάποτε εμείς, κάποτε ο έρωτας!
Ο έρωτας αρχίζει εκει που χάνεται ο έλεγχος!
Ο έρωτας τελειώνει , εκεί που ξεκινούν οι αναμνήσεις!
Η γεύση του γλυκόπικρη κι όταν πια δε γεύσεσαι τίποτα, αρχίζεις ξανά απο την αρχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου